Dookoła robi się jeszcze ciemniej i coraz bardziej tajemniczo. Donośne pohukiwania sów ustają, a powietrze wypełnia żywiczny zapach. To prawdopodobnie serce Nieprzebytej Puszczy, jej centrum, z którego rozwinęła się się, tworząc potężną naturalną warownię. Masz co do tego wszystkiego mieszane uczucia. Chciałbyś zawrócić, jednak posuwasz się coraz dalej i dalej. Po chwili spotykasz na swojej drodze pewną istotę. Jej ciało wygląda, jakby było z porannej mgły, takiej jaka opada codziennie rano na niższe warstwy lasu.
-Witaj, mój drogi -duch zwrócił się do Ciebie. -Czy masz ochotę podjąć jakieś wyzwanie?
Teraz zależy wszystko od Ciebie, czy uciekniesz, albo czy zdecydujesz odpowiedzieć na pytanie nieznajomego.